Coğrafi bölgeye göre risk Genel olarak, gezginlerin ishali insidansı yaklaşık yüzde 10 ila 40'tır, ancak risk, seyahat varış noktasına göre önemli ölçüde değişir. Yolcuların ishaline neden olan bakteriyel, viral ve paraziter organizmalar çoğunlukla yiyecek ve su yoluyla bulaşır, bu nedenle sanitasyon ve hijyen uygulamalarının zayıf olduğu bölgelerde gezginlerin ishali riski en yüksektir: Yüksek risk (> yüzde 20) – Güney ve Güneydoğu Asya, Afrika (Güney Afrika hariç), Güney ve Orta Amerika ve Meksika   Orta risk (yüzde 10 ila 20) – Karayip Adaları, Güney Afrika, Orta ve Doğu Asya (Rusya ve Çin dahil), Doğu Avrupa ve İsrail dahil Orta Doğu   Düşük risk (<%10) – Kuzey ve Batı Avrupa, Avustralya ve Yeni Zelanda, Amerika Birleşik Devletleri, Kanada, Singapur, Japonya   Gezgin ishali için en yüksek risk taşıyan bölgeler arasında Hindistan, Nepal ve batı/orta Afrika ülkeleri yer alıyor. Yolcu hastalığı riski de yılın mevsimine göre değişir, daha sıcak ve yağışlı mevsimlerde daha yüksek risk vardır   Yolcular, uçaklardaki gıda maddelerinin genellikle kalkış şehrinden temin edileceğinin farkında olmalıdır.  

Yolcu ishali riski seyahatin ilk haftasında en yüksektir ve daha sonra zamanla giderek azalır. Seyahat sırasındaki bazı aktiviteler de yolcu ishali gelişimi ile ilişkilendirilmiştir. Bunlar arasında sokak satıcılarından yiyecek satın almak, arkadaş ve akrabaları ziyaret etmek için seyahat etmek ve "her şey dahil" pansiyonlarda kalmak yer almaktadır.  

İshalin gelişimi, bağırsaklara canlı ulaşan sindirilen organizmaların sayısı ile ilgilidir. Bu nedenle, bakterilerin yutulduğunda hayatta kalma ve bağırsağa geçiş yeteneğini artıran herhangi bir faktör, ishal hastalığının gelişme riskini artıracaktır. Örnek olarak, ülser hastalığı için histamin blokerleri alan bir kişi, mide asidinin azaltılması, sindirilen daha fazla patojenin ince bağırsağa girmesine izin vereceğinden, ishal geliştirme riski daha yüksek olacaktır. Benzer şekilde, üst gastrointestinal (GI) anatomisini değiştiren (örneğin ülser ameliyatından sonra veya kör döngü sendromu olan) veya hareketliliği olan bir kişi, daha kontamine ortamlarda seyahat ederken diyare hastalığı geliştirme riski altında olabilir.   Çeşitli genetik faktörler, yolcu ishali riskinin artmasıyla ilişkilendirilmiştir. Ek olarak, daha yüksek riskli bölgelerden gelen yolcuların, diğer yüksek riskli bölgelere seyahat ettiklerinde yolcu ishali geliştirme olasılığı daha düşüktür, bu da önceden maruz kalmaya karşı koruyucu bir bağışıklık olduğunu düşündürür.  

İshale neden olan parazitlerin yutulması, genellikle ortalama bir gezgin tarafından sıkça kullanılandan daha kirli bir ortam gerektirir. Bu nedenle, paraziter patojenler nadiren yolcu ishaline neden olur. Bununla birlikte, Nepal (hem G. lamblia hem de C. cayetanensis'in yaygın olduğu yerler) ve St. Petersburg ( G. lamblia'nın hiperendemik kaldığı yerler) dahil olmak üzere, gezginlerin parazit kapma olasılığının daha yüksek olduğu birkaç yer vardır . Batı ve Kuzeydoğu Amerika Birleşik Devletleri'nin dağlık bölgeleri de G. lamblia için oldukça endemiktir., ancak bu yerlere seyahat edenler seyahatten önce nadiren tavsiye isterler. Bu durumlarda, su kaynağının belirli bir hayvan türünün yaşam alanıyla yan yana gelmesi gibi çevresel faktörlerin, bölgeyi parazitle aşırı istilaya yatkın hale getirmesi olabilir.                         

Dr. Berk ALAY