HERPES ZOSTER (ZONA)

Zona olarak da bilinen herpes zoster, segmental veya radiküler (dermatomal) dağılımda meydana gelen ve dorsal kök ganglionlarında latent varicella-zoster virüsünün yeniden aktivasyonuna bağlı olarak ortaya çıkan yaygın ağrılı veziküler bir döküntüdür. Herpes zoster (zona), popülasyonun %10 ila %20'sini yaşamları boyunca etkileyen, yaşlılarda ve bağışıklık sistemi baskılanmış kişilerde görülme sıklığı artan yaygın bir dermatolojik durumdur. Malignite ile ilişkisi iyi bilinmektedir.
Herpes zoster tipik olarak tek bir dermatomda kaşıntı, uyuşukluk, dizestezi (duyu değişikliği) ve/veya allodini (normalde zararlı olmayan uyarıya ağrılı yanıt) ile ilişkili keskin veya yanıcı radiküler ağrı ile karakterizedir. Tek taraflı ve orta hatta duyarlı kutanöz döküntü, eritematöz makülopapüler döküntü olarak başlar ve 3-5 gün boyunca oluşmaya devam eden gruplandırılmış şeffaf veziküllere doğru ilerler. Bunlar 3-4 gün sonra püstül haline gelir ve 10 gün sonra kabuklanır.
Bağışıklık sistemi yeterli olan normal konakçıda lezyonlar 2-4 hafta içinde düzelir ve sıklıkla his kaybı, yara izi ve pigmentasyonun olduğu bir bölge kalır. Ağrı genellikle veziküller soluklaştıkça kaybolur, ancak hastaların %10-50'si kalıcı şiddetli ağrı yaşar. (Döküntü başlangıcından veya kutanöz iyileşmeden sonra 30 günden daha uzun süre mevcut olduğunda postherpetik nevralji) Şüphenilmesi gereken öykü: Su çiçeği enfeksiyonu veya aşısının uzaktan geçmişi Semptomlar ve bulgular
Yanıcı ağrı ve kaşıntı, deri döküntüsünden yaklaşık 3 ila 5 gün önce ortaya çıkar; tipik olarak cilt lezyonlarının meydana geldiği dermatomda lokalizedir oZonklama ağrısı olarak da tanımlanabilir oAğrı sıklıkla şiddetlidir ve lezyonlar iyileştikten sonra azalmadan devam edebilir (postherpetik nevralji) oDuyusal rahatsızlıklar aynı zamanda uyuşukluk veya karıncalanmayı da içerebilir
Ateş, halsizlik, yorgunluk ve baş ağrısı tipiktir
Fotofobi oluşabilir
Ramsay Hunt sendromu oYüz felci ve kulak ağrısına neden olan, genikulat ganglionu içeren olağandışı herpes zoster belirtisi oDiğer semptomlar vertigo, ipsilateral işitme kaybı, kulak çınlaması, baş ağrıları, dizartri ve ataksiyi içerebilir.
Fiziksel Muayene
Eritematöz makülopapüler döküntü birkaç gün içinde vezikül kümelerine dönüşür ve bunlar birleşerek bül oluşturabilir. oGenellikle tek veya 2 bitişik dermatomu etkiler ve orta hattı geçmez oEn sık torasik ve lomber bölgeler etkilenir oEnfeksiyon trigeminal sinirin 3 dalından herhangi birini tutabilir, yüzde veya kafa derisinde döküntüye neden olabilir ve bazen korneayı da etkileyebilir. oRamsay Hunt sendromunda yüz felci belirgin olabilir; Kulak kepçesi ve dış kulak yolunda, bazen de ağızda veziküller görülebilir. İşitme kanalı ve ağızda veziküller açısından dikkatli bir inceleme yapılmazsa Bell felci ile karıştırılabilir oBölgesel lenfadenopati görülebilir.Veziküller püstüler ve kabuklu hale gelir ve ardından yaklaşık 3 hafta içinde düşer; yara izi mümkündür.
Nedenleri ve Risk Faktörleri Nedenler
Varicella-zoster virüsünün yeniden aktivasyonu (İnsan herpes virüsü 3)
Primer varisella enfeksiyonundan sonra virüs dorsal kök ganglionlarında latent hale gelir ve bağışıklık sisteminin baskılanması ve yaşlanmanın seyri ile yeniden ortaya çıkar. Risk faktörleri Yaş: İleri yaşta (60 yaş ve üzeri) daha büyük risk Cinsiyet: Kadınlarda daha sık görülüyor Etnik köken/ırk: Beyaz popülasyonda daha yaygın Diğer risk faktörleri/ilişkiler •Suçiçeği veya suçiçeği aşısı geçmişi •Duygusal stres •Mekanik travma •Bağışıklık sistemi baskılanmış hastalarda daha büyük risk, daha fazla şiddet ve süre olasılığı artar. Bağışıklık sistemi baskılanmış durumun nedenleri şunlardır: AIDS, kanser, organ veya kemik iliği nakli, immünsüpresif ilaçlar •Kronik Durumlar: Otoimmün hastalık, diyabet, astım, KOAH
Teşhis Prosedürleri Birincil teşhis araçları •Tanı öykü ve fizik muayeneye dayanır •Laboratuvar testleri genellikle gerekli değildir •Atipik sunumu olan hastalarda tanı viral kültür, polimeraz zincir reaksiyonu, Tzanck testi veya direkt floresan antikor ile doğrulanabilir. Ayırıcı tanı En yaygın •Herpes simplex (İlgili: Genital Herpes Enfeksiyonu )
İnsan herpes virüsü 1 veya 2'nin neden olduğu viral enfeksiyon
Genellikle dudakları, ağzı, dili, cinsel organları veya perianal bölgeyi kapsayan ağrılı veziküler veya ülseratif kutanöz lezyonlar olarak ortaya çıkar.
Veziküller, herpes zosterden farklı olarak aynı büyüklüktedir.
Öykü ve muayene ile ayırt edilemiyorsa, herpes zosterden ayırmada polimeraz zincir reaksiyonu testi ve immünolojik testler en iyi yöntemdir. •İmpetigo
Streptococcus pyogenes veya Staphylococcus aureus'un neden olduğu deri döküntüsü
Çoğunlukla yüz ve ekstremitelerde sızan ve kabuklanan vezikül parçalarıyla karakterize edilir; Büllöz form daha az yaygındır
Dağıtımda dermatomal değil
Genellikle ağrısız
Lezyonların gram boyaması gram pozitif kokları gösteriyor •Erizipeller
Streptococcus pyogenes'in neden olduğu deri enfeksiyonu
Ateş ve bölgesel lenfadenopati ile ilişkili ağrılı yüzeysel selülit olarak ortaya çıkar
Döküntü, merkezi bir açıklık olmaksızın, belirgin bir yüksek kenarla çevrelenmiş eritematöz plaklarla karakterizedir.
En sık alt ekstremiteleri veya yüzü tutar
Döküntüden birkaç saatten birkaç güne kadar önce gelen gribe benzer semptomların olduğu bir prodromal faz olabilir.
Öykü ve fizik muayene ile ayırt edilir Tedavi Herpes zoster tedavisi, gelişebilecek herhangi bir postherpetik nevraljinin ağrısını azaltmak için antiviral ilaçların ve diğer stratejilerin kullanımını içerir. Asiklovir (7 ila 10 gün boyunca günde 5 kez 800 mg PO) uzun yıllar boyunca tercih edilen ilaç olmuştur, ancak artık daha yeni ilaçlar olan famsiklovir ve valasiklovir, üstün farmakokinetik özellikleri ve daha basit doz rejimleri nedeniyle tercih edilmektedir.  Asiklovir tedavisine ideal olarak döküntülerin başlamasından sonraki 72 saat içinde başlanmalıdır. Akut fazda gabapentinin antivirallerle birlikte uygulanması postherpetik nevraljiye karşı koruma sağlayabilir.
Dr. Melike Cemre ÖZKAN
KAYNAKÇA: Elsevier Point of Care Updated July 17, 2023 Weedon's Skin Pathology, 27, 757-786.e15 Bradley and Daroff's Neurology in Clinical Practice, 105, 1829-1852.e3