Tanım: Aşırı dehidratasyona bağlı olarak desoryantasyondan komaya kadar gidebilen bir diyabet komplokasyonudur. 

 Tanı: Plazmada glukoz düzeyi >600 mg/dl ve ozmolarite>320 mOsm/kg olması 

Plazma ve idrarda keton bileşiklerinin görülmemesi veya eser miktarda olması 

Arteryel kan ph'sinin 7.3 veya üzerinde olması 

Serum karbonat düzeyinin 20 mEq/l üzerinde olması

Orta veya ağır derecede şuur bozukluğu 

Klinik: Genelde tip 2 diyabetiklerde görülür ancak tip 1 diyabetlilerde ve gençlerde de görülebileceği unutulmamalıdır. 

Sıvı kaybına bağlı dolaşım kollapsı ( hipotansiyon, taşikardi, hipovolemik şok) saptanabilir. 🌡 Bilinç kaybı en temel bulgudur. 

Laboratuvar bulguları : HHD'de su ve elektrolit kayıpları DKA'ya göre daha fazladır. Ortalama su kaybı 8-10 litredir. Na, K, Cl, Mg, Ca ve fosfat kayıpları vardır. 

Tedavi: En kritik unsur, replasman sıvısının seçimi ve verilme hızıdır.

Ozmolarite>320 mOsm/kg ise yarı izotonik(ör:%0.45 NaCl). 

Birinci saatte 1000-1500 ml, 2-4 saatte 500-750 ml/st verilmelidir. 

Ozmolarite < 320 mOsm/kg ise izotonik sıvıya geçilebilir. 

İnsulin başlangıçta 0.15 U/kg dozunda ve bolus olarak verilir. 

İlk 1 lt serum fizyolojik uygulandıktan sonra 0.1 U/kg/sa dozunda devam edilir. 

DİKKAT  OZMOLARİTENİN ÇOK HIZLI AZALTILMASI SEREBRAL ÖDEME YOL AÇABİLİR GLUKOTOKSİSİTE KIRILDIKTAN SONRA HİPOGLİSEMİYE YOL AÇABİLİR.İNSÜLİN DOZU TEKRAR AYARLANMALIDIR. 

Dr. Muhammed Kınay