CO2 retansiyonu olmaksızın sadece hipoksemi ile seyreden solunum yetmezliğidir. Oda havasını solurken genellikle 60 mm Hg'nin altında olan düşük arteriyel kısmi oksijen basıncı ile karakterize edilir.  

 NEDENLER 

• Azalmış V/Q (ventilasyon /perfizyon) oranı (Örn; KOAH, Astım,Fokal Pnömoni,Pulmoner Emboli, Yabancı Cisim Aspirasyonu, AC Ödemi)
• Fizyolojik şantın artması (Örn; ARDS, Kardiyojenik AC Ödemi, Atelektazi, Yaygın Pnömoni, İnterstisyel AC Hastalıkları) Azalmış diffüzyon (Örn; İnterstisyel AC Hastalıkları (Sarkoidoz))   

BELİRTİLER 

• Nefes darlığı
• Uyuklama
• Baş ağrıları
• Bilinç bulanıklığı, konfüzyon
• Asteriks (Flapping Tremor) 
• Koma   

TANI

ASY tablosu ile gelen bir hastada öncelikle yapılması gereken tetkiklerin başında arter kan gazları analizi ve akciğer grafisi çekilmesi gelir. Pulse oksimetre devamlı, noninvaziv arteryel satürasyon takibini sağlar. Koşullar izin veriyorsa, ilk kan gazı alveolar-arteryel oksijen gradyenti [P(A-a)O2] hesaplanmasını sağlayacak şekilde oda havasındayken alınmalıdır. Eğer hasta nazal kanül ya da yüz maskesi ile oksijen alıyorsa P(A-a)O2 hesaplaması, FiO2’nin kesin olarak bilinmemesi nedeniyle tam olarak yapılamaz. İlk başta P(A-a)O2’e bakılarak solunum yetmezliğinin nedeninin akciğer veya akciğer dışı sistemler olduğuna karar verilir. P(A-a)O2 normalde 5-15 mmHg olup yaşla ve FiO2 ile artar. Yaşla değişkenliği aşağıdaki formülden hesaplanabilir. Normal P(A-a)O2: Oda havasında: (3+0.21 x yaş (yıl) ) ± 5 mmHg Gradiyent normal ise problem solunum kasları, göğüs duvarı, santral sinir sistemi gibi akciğer dışı sistemlerdir. %100 oksijen inhalasyonu ile hipokseminin düzelip düzelmediğine bakılabilir. Eğer şant varsa oksijene cevap alınmayacaktır. V/Q oranında azalma varsa oksijen verilmesi ile hipoksemide düzelme görülecektir. Akciğer grafisi çekilmeli ve eğer mümkünse eski grafilerle infiltratlar, pnömotoraks, hiperinflasyon, atelektazi, plevral efüzyon, kalp boyutlarında artışın saptanması için karşılaştırılmalıdır.    

TEDAVİ

ASY olan hastalara yakın izlem altında oksijen tedavisi uygulanmalıdır. Solunum yetersizliğine neden olan primer hastalığın tedavisine başlanırken, tedavinin etkisi ortaya çıkıncaya kadar yeterli doku oksijenasyonunu sağlamak için PaO2 60 mmHg dolayında tutulmalıdır Solunum yetmezliği ile gelen hastada klinik öykü, fizik muayene ve seçilmiş laboratuvar testleri ile solunum yetmezliğinin alt tiplerini (hipoksik-hiperkapnik) belirlemek gerekmektedir. Tedavi planı bu alt tiplere göre belirlenecek hastalığa en uygun olarak yürütülmelidir. Altta yatan hastalığın tedavisi planlanırken gaz değişimini düzeltecek, solunum işini azaltacak destek tedavileri acilen yapılmalıdır. Mekanik ventilasyon desteği gereken hastalar öncelikle noninvaziv ventilasyona uygunluğu açısından değerlendirilmelidir.